Mojżesz

Mojżesz urodził się w trudnych czasach dla Izraelitów. Faraon, obawiając się rosnącej liczby Hebrajczyków, nakazał zabijać wszystkich nowo narodzonych chłopców. Matka Mojżesza, chcąc ocalić syna, ukrywała go przez trzy miesiące. Gdy nie mogła już dłużej tego robić, umieściła dziecko w koszyku z sitowia i puściła na wody Nilu.

Los sprawił, że koszyk z Mojżeszem znalazła córka faraona. Wzruszona widokiem niemowlęcia, postanowiła go adoptować i wychować jak własnego syna. Dzięki sprytowi siostry Mojżesza, jego biologiczna matka została zatrudniona jako mamka, co pozwoliło mu poznać swoje korzenie i kulturę.

Dorastając, Mojżesz był świadomy swojego hebrajskiego pochodzenia. Pewnego dnia, widząc Egipcjanina bijącego Hebrajczyka, zabił oprawcę. Obawiając się konsekwencji, uciekł do krainy Midian, gdzie rozpoczął nowe życie jako pasterz i poślubił Seforę, córkę kapłana Jetry.

Podczas wypasania owiec na górze Horeb, Mojżesz ujrzał niezwykłe zjawisko – krzew, który płonął, ale nie spalał się. Z krzewu przemówił do niego Bóg, nakazując powrót do Egiptu i wyprowadzenie Izraelitów z niewoli. Mimo początkowych oporów i obaw, Mojżesz zgodził się podjąć misję.

Wróciwszy do Egiptu, Mojżesz wraz ze swoim bratem Aaronem stanęli przed faraonem, żądając uwolnienia Izraelitów. Gdy faraon odmówił, Bóg zesłał na Egipt dziesięć plag: od przemiany wody w krew, przez plagę żab, komarów, aż po śmierć pierworodnych. Dopiero po ostatniej pladze faraon zgodził się wypuścić Hebrajczyków.

Wyruszając z Egiptu, Izraelici stanęli przed kolejną przeszkodą – Morzem Czerwonym. Gdy wojska faraona zbliżały się od tyłu, Bóg polecił Mojżeszowi unieść laskę nad wodami. Morze rozstąpiło się, tworząc suchą drogę. Po przejściu Izraelitów, wody wróciły na swoje miejsce, zatapiając egipskie wojsko.

Podczas wędrówki przez pustynię, Mojżesz wszedł na górę Synaj, gdzie otrzymał od Boga Dziesięć Przykazań – fundamentalne prawa moralne dla narodu izraelskiego. Przymierze to stało się podstawą relacji między Bogiem a Jego ludem.

Jednak z powodu buntu i braku wiary, Bóg skazał Hebrajczyków na czterdzieści lat wędrówki po pustyni, oznajmiając, że dopiero ich synowie zobaczą Ziemię Obiecaną. W tym czasie Mojżesz prowadził lud, zmagając się z ich narzekaniami i tęsknotą za Egiptem. Bóg dostarczał im mannę z nieba i wodę ze skały, pokazując swoją opiekę.

Mimo że Mojżesz poświęcił życie dla swojego narodu, nie dane mu było wejść do Ziemi Obiecanej. Na górze Nebo Bóg pozwolił mu ujrzeć ją z daleka. Mojżesz zmarł w wieku 120 lat a jego miejsce jako przywódcy zajął Jozue.