Kain i Abel

Dawno temu, na początku czasów, żyli sobie dwaj bracia: Kain i Abel. Byli oni synami Adama i Ewy, pierwszych ludzi na ziemi. Kain był rolnikiem, a Abel pasterzem owiec.

Obaj bracia bardzo kochali Boga i chcieli Mu się przypodobać. Pewnego dnia postanowili złożyć Mu ofiary ze swoich dóbr. Kain złożył ofiarę z owoców ziemi, które uprawiał, a Abel ofiarował Bogu najlepsze kawałki mięsa ze swojego stada.

Bóg spojrzał z uznaniem na ofiarę Abla, ponieważ była wyrazem jego serdecznej miłości i szacunku. Niestety, Bóg nie przyjął ofiary Kaina, co sprawiło, że poczuł się on smutny i zazdrosny o brata.

W swojej złości Kain zrobił coś bardzo złego – skrzywdził Abla. Odebrał mu życie. 

To bardzo zasmuciło Boga, który zapytał Kaina: Gdzie jest twój brat Abel?

Kain odpowiedział: Czyż jestem stróżem brata mego?

Bóg był bardzo smutny z powodu tego, co zrobił Kain, ale nadal go kochał. Nauczył go jednak, że zawsze musimy ponosić konsekwencje naszych czynów. Bóg obiecał mu, że będzie go chronił i dał mu znamię. Kain musiał opuścić swój dom i wędrować po świecie. W końcu dotarł do kraju Nod, na wschód od Edenu i tam zamieszkał.