Stworzenie człowieka - Adam i Ewa

Pewnego pięknego dnia, w nowo stworzonym świecie pełnym kolorowych kwiatów, szumiących drzew i śpiewających ptaków, Bóg pomyślał, że nadszedł czas na stworzenie czegoś wyjątkowego - człowieka. Spojrzał na miękką ziemię ogrodu, pełną życia i uroku. Wziął garść ziemi i zaczął ją kształtować. Powoli i z wielką miłością uformował postać człowieka. Miał on ręce do budowania, nogi do chodzenia, oczy do widzenia piękna świata oraz usta do śpiewania i rozmowy.

Gdy postać była gotowa, Bóg nachylił się i delikatnie dmuchnął w jego nozdrza. Wtedy stało się coś niesamowitego - człowiek ożył! Otworzył oczy i spojrzał na piękny świat dookoła. Był pierwszym człowiekiem i Bóg nazwał go Adamem.

Bóg zabrał Adama na spacer po ogrodzie, pokazując mu wszystkie cudowne rośliny i zwierzęta. Powiedział Adamowi, że to on ma dbać o ten ogród, opiekować się roślinami i zwierzętami. Ale Bóg zauważył, że Adam jest smutny, bo nie miał nikogo podobnego do siebie, z kim mógłby się bawić i rozmawiać. Więc Bóg postanowił stworzyć Adamowi towarzysza. Sprawił, że mężczyzna zasnął głębokim snem, wziął jedno z jego żeber i uformował z niego kobietę, którą nazwał Ewą.

Gdy Adam się obudził, zobaczył Ewę i jego serce wypełniło się radością. Teraz miał kogoś, z kim mógł dzielić swoje dni w pięknym ogrodzie.

I tak oto Adam i Ewa stali się pierwszymi ludźmi na świecie, żyjąc szczęśliwie w ogrodzie, który Bóg dla nich stworzył. Stwórca poprosił ich, aby dbali o ogród i wszystkie mieszkające w nim istoty i żyli w harmonii z przyrodą.