Wygnanie z Raju - upadek Adama i Ewy

Dawno temu, na samym początku świata, Bóg stworzył piękny ogród zwany Edenem. W tym cudownym miejscu mieszkały dwie pierwsze ludzkie istoty, Adam i Ewa. Ogród był pełen kwiatów, drzew i zwierząt, a Adam i Ewa żyli tam w harmonii i szczęściu. Bóg dał im wszystko, czego potrzebowali i pozwolił im korzystać ze wszystkich owoców w ogrodzie, z wyjątkiem jednego - owocu z drzewa poznania dobra i zła.

Jednak pewnego dnia, wąż, który był najbardziej przebiegłym ze wszystkich stworzeń w ogrodzie, skusił Ewę, by spróbowała zakazanego owocu. Kobieta, zachęcona słowami węża, zjadła owoc i dała go również Adamowi. Nagle poczuli smutek i strach, czego nigdy wcześniej nie doświadczyli. Bóg, zasmucony ich wyborem, postanowił, że nie mogą już dłużej mieszkać w raju. To był smutny dzień, kiedy Adam i Ewa musieli opuścić Eden. Bóg, mimo swojej złości, kochał ich nadal i obiecał, że będą mieli dzieci i wnuki, którzy zamieszkają na całej ziemi. Mimo że musieli opuścić raj, Bóg obiecał im, że zawsze będą mieli Jego opiekę.

Pierwsi ludzie opuścili Eden z ciężkim sercem, ale wiedzieli, że muszą teraz nauczyć się żyć w nowym świecie. Z biegiem czasu nauczyli się uprawiać ziemię, budować schronienia i dbać o siebie nawzajem.