Dawno temu, kiedy świat dopiero podnosił się z ruin po wielkim Potopie, ludzkość była zjednoczona. Wszyscy ludzie mówili jednym językiem. Wędrując przez ziemie, dotarli na równinę w krainie zwanej Szinear. Zebrali się w jednym miejscu i powiedzieli: Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba, i w ten sposób uczynimy sobie znak, abyśmy się nie rozproszyli po całej ziemi. Cegła po cegle, ludzie wznosili potężną budowlę, która rosła coraz wyżej. Wieża miała być znakiem ich jedności i siły – symbolem, że potrafią sięgnąć tam, gdzie dotąd wchodziły jedynie anioły. Ludzie byli pełni dumy, patrząc, jak wieża pnie się ku niebu, pewni, że osiągną coś, co zbliży ich do samego Boga. Jednak z góry, z niebios, Bóg patrzył na ich dzieło. Widział, jak wielkie ambicje narastają w sercach ludzi, jak pragnienie sięgnięcia gwiazd zaczyna przesłaniać im pokorę. I powiedział: Są oni jednym ludem i wszyscy mają jedną mowę, i to jest przyczyną, że zaczęli budować. A zate